Budowa zewnętrzna: Budowa zewnętrzna: Wyciągnięte, szczupakowate ciało o długim, spiczastym pysku i szerokim, końcowym otworze gębowym. Szczęki nierówno uzębione (małe szczotkowate zęby, a między nimi duże zęby chwytne). Wieczko skrzelowe z małym kolcem. Przedpokrywowa kość wieczka skrzelowego ząbkowana. Rozstaw oczu odpowiada średnicy oka lub jest mniejszy. Małe łuski grzebykowe, 80-97 wzdłuż linii bocznej. Policzki nagie lub tylko częściowo pokryte łuskami. Dwie prawie jednakowej długości płetwy grzbietowe. Pierwsza z 13-15 twardymi promianiami. W drugiej płetwie grzbietowej od 1 do 2 twardych promieni i 19-23 miękkich. Płetwa odbytowa z 2 twardymi i 11-13 miękkimi promieniami. Grzbiet ciemny zielonkawy do szarego. Boki jasne. U młodych ryb z 8-10 ciemnymi poprzecznymi pręgami (u ryb starszych są słabiej widoczne). Brzuch białawy. Na płetwach grzbietowych rzędy ciemnych punktów. Na płetwie ogonowej małe, czarne plamy. Długość 40-70 cm, maksymalnie 130 cm.
    Tryb życia : Samotnik, unikający silnie zarośniętych roślinnością przybrzeżnych miejsc, polujący głównie w strefie wolnej wody. Lubi zbiorniki o twardym dnie i mętnej wodzie. Występuje również w rzekach o słabym prądzie, jednak nie toleruje wód z niską zawartością tlenu (nie mniej niż 3,5 ml tlenu rozpuszczonego w litrze wody). Jego populacje są liczne w zbiornikach z niskim pogłowiem szczupaka (konkurencja pokarmowa).Na tarło wstępuje do starorzeczy lub spokojnych zatok większych rzek. Przed złożeniem ikry samiec buduje gniazdo Miejsce wybrane na twardym podłożu oczyszcza z ruchomych, mulistych cząstek tak dokładnie, że ukazują się korzenie wodnych roślin. Średnica gniazda wynosi około 0,5 m. Jest ono zakładane w stosunkowo płytkim miejscu (0,5 do 1,5 m głębokości).
     Występowanie : na terenie całej Polski - w jeziorach, większych rzekach, zbiornikach zaporowych, w zatokach i zalewach przymorskich, wyrobiskach żwirowych i piaskowych.
    Pokarm: małe ryby (także osobniki własnego gatuku), żaby, ślimaki, pijawki, owady. Duży sandacz nie pogardzi także małymi ssakami i pisklętami.
    Rekord krajowy: 15,6 kg.
    Normy medalowe: złoty 9 kg, srebrny 7 kg, brązowy 5 kg.
    Wymiar ochronny: 45 cm.
    Okres ochronny: od 1 stycznia do 31 maja.
    Limit dzienny: W ciągu doby - boleń, karp, lipień, pstrąg potokowy, amur biały, sandacz, szczupak, brzana (łącznie) 3 szt.
    Tym, którzy chcieliby poszukać obcych stron o sandaczach sugeruję w Googlowarkę wpisać Zander, Pikepearch, Sandre, Sandre-Perche, Snoeekbaars-Zander, Sandre, sandra, sandrat fogasch, sandat, perche brochet, brochet perche, Schill, kuha, sandart, gos, gjers. Cyrylicą można wpisać *Sudak* (nie mylić z Siudakiem)
Kilka rekodów sandaczowych - w rzece Wołdze, w m. Narimanowo złowiono w w996 roku sandacza o wadze ok. 40 kg. Rekord Białoruci wynosi 23 kg przy długości 1,32 m. Rekord Austrii - 18,37 kg. W Niemczech złowiono w Bergu sandacza 18 kg o długości 130 cm. W delcie Dniepru łowi się niemal co roku sandacze w granicach 17 kg. W Ładodze złowiono sandacza o wadze 16 kg. Takiego samego złowił Władimir Prokariew w morzu koło Kaliningradu. Za rekord brytyjski uważa się sandacza złowionego w rzece Lowland o wadze 19 lb i 5 oz (zapraszam do kalkulatora miar i wag, ale to maleństwo), jako ciekawostkę podam fakt, iż za rekord światowy uznaje się w niektórych periodykach wędkarskich sandacza o wadze 25 funtów i 2 uncji. Znam osobiście polskich wędkarzy, którzy ten rekord pobili kilkakrotnie. Jeśli na funty przeliczyć rekord Biegana z Nidy, to wychodzi ponad 34 funty. Rekord francuski to 15 kg przy długości 120 cm. Rekord z Karelii pisanej cyrylicą to prawie 18 kg. Finowie za to łowią w pobliżu sandacze po 14 kg. W Szwecji największego sandacza złowiono dawno, bo w 1988 roku, w maju i miał on nieco ponad 12 kg.
Artykuły bezpośrednio o sandaczach w witrynie wedkarstwo.org